Deel 9: De grondslag van het derde gebied van het hogeschoolsysteem moet het ontstaan van de liefdes- en vrijheidsmens zijn

Deze beschrijving en ontplooiing der beide machtigste vragen van ons bestaan ontwikkelt twee verschillende vormen van menselijkheid, de lichaamsmens en de geestesmens. Tussen deze twee mensenvormen verschijnt nu voor onze ogen een derde mens, de liefdes- en vrijheidsmens, die verwezenlijkt wat in beide andere vormen van zijn menselijkheid aangelegd en voorbereid is. Deze individuele mens staat in het midden tussen beide andere verschijningsvormen van zijn eigen menselijkheid. Als een als het ware middelmens is hij datgene wezen dat vooruitblikt en terugblikt, voorloopt en terugloopt, zoals het hier beschreven werd. Hij beweegt zich in een soort ritmische pendelslag tussen zijn voorlopigheden en het eeuwigheidsgehalte van hun vormgevende machten. En in dit ritme ontstaat hij zelf als het nieuwe wereldwezen, als de nieuwe door hem hemzelf te verwezenlijken wereldgestalte. Daarmee valt ons oog op een derde gebied van een waar hogeschoolsysteem. De grondslag van dit gebied moet het ontstaan van de liefdes- en vrijheidsmens zijn in zijn ritme tussen lichaams- en geestesmens. Dit onderzoeks- en onderwijsgebied behoort bij datgene wat men normaliter psychologie noemt, die echter haar zingehalte alleen als vrijheidswetenschappelijke uitdrukkingskunde kan verkrijgen. Want om aan zichzelf, zijn omgeving en gemeenschapswereld alle uitdrukkingswijzen van zijn handelen en gedrag de esthetische uitdrukkingswaarde van de vrijheid te geven is ja de taak van deze mens van het midden. Daarom hoort bij dit onderzoeks- en onderwijsgebied alle vormen van pedagogiek, want de pedagogiek kan alleen de wegwijzer naar de ontplooiing van het eigen vrije uitdrukkingsvermogen van een mens zijn. Hiertoe behoren ook de verschillende vormen van het kunstzinnig scheppen en de kunstkennis alsmede het meest omvattend en grootste kunstzinnig uitdrukkingsvermogen behoevend gebied, het sociaal-maatschappelijk leven. Het gebied van de ritmische individualisering is het gebied van een universele vrijheidsesthetiek, de aflossing van alle hatelijkheden van dwingende indrukking door de vrije en bevrijdende schoonheid van menselijke wezensuitdrukking.